W notatce redakcyjnej tygodnika „Executive Intelligence Review” 9 lutego br. ukazał się następujący komentarz:
Dn. 11 stycznia br. Chiny zniszczyły swojego własnego satelitę. Światowe mass media opublikowały liczne komentarze na ten temat, nie ukazał się jednak jak dotąd oficjalny komunikat rządu chińskiego wyjaśniający to wydarzenie. Pojawiła się natomiast fala protestów, szczególnie ze Stanów Zjednoczonych i Rosji, które uznały, że Chiny starają się zmilitaryzować przestrzeń kosmiczną.
Takie stwierdzienie stwarza fałszywy obraz sytuacji. Faktem jest, że to polityka Cheney, Busha i Blaira polegająca na agresywnej wojnie imperialnej zepchnęła świat na drogę militaryzacji przestrzeni kosmicznej. Cheney i jego współpracownicy sprawili, że idea „kontolowania” rozprzestrzeniania się broni jądrowej stała się bezsensowna i przestarzała w praktyce strategicznej. Uśmiercili oni system oparty na tej zasadzie.
Nie wiadomo jeszcze w jaki sposób Chińczycy zdołali zestrzelić swojego satelitę. W rozmowie z korespondentem „EIR”, wysokiej rangi przedstawiciel sił zbrojnych Indii stwierdził, że Chińczycy zastosowali broń laserową. Redakcja „EIR” nie była w stanie potwierdzić tej analizy, ale przygotwała materiały wskazujące, że Chiny już od długiego czasu pracują nad taką technologią. We wrześniu 2006 r. chińskie lasery oślepiły amerykańskiego satelitę do inwigilacji, na co natychmiast zwróciła uwagę armia amerykańska.
Nie wiadomo, czy Chiny zademonstrowały podstawową zasadę strategicznej inicjatywy obronnej (SDI, tzw. gwiezdne wojny), którą Lyndon LaRouche przedstawił na arenie międzynarodowej około 30 lat temu i która została zaadaptowana przez prezydenta Ronalda Reagana 23 marca 1983 r. Wiadomo jednak, że osiągnęliśmy punkt, w którym amerykańskie systemy militarne i komunikacyjne nie są bezpieczne. Narażone są na ataki, przed którymi LaRouche ostrzegł już w latach 80-tych.
Nie jest to kwestia stworzenia systemu super-broni, ale chodzi o zmianę podejścia strategicznego, które ma wstrząsające konsekwencje dla amerykańskiej polityki względem nauki, gospodarki oraz strategii militarnej.
Pierwszy błąd w tej kwestii popełnił Związek Radziecki, za rządów Andropowa, kiedy odrzucił program SDI, o którym LaRouche dyskutował z Rosjanami nieoficjalnie w 1982 r. Moskwa zdecydowała wtedy pozostać przy polityce nierozprzestrzeniania broni jądrowej z lat 60-tych, której niestety trzyma się do dzisiaj. Druga tragedia polegała na tym, że agenci brytyjscy, w tym Henry Kissinger, zdołali zmienić kierunek polityki Stanów Zjednoczonych, które w rezultacie odeszły od SDI, programu mającego być silnikiem nauki, tak jak zaproponował to LaRouche. W konsekwencji, strategiczny program obrony oparty na nowych zasadach fizycznych nie jest dziś częścią amerykańskiej strategii militarnej.
Obecni czołowi przedstawiciele brytyjskiej strategii, np. Dick Cheney, zaadaptowali imperialną politykę wojny, która uzależniona jest od ciągłego grożenia akcją militarną, w tym atakami bronią jądrową na Chiny i Rosję. To zagrożenie ogólną wojną zmusza potencjalne ofiary do zerwania z ideologią nierozprzestrzeniania broni jądrowej, aby zagwarantować swoje przeżycie.
Nadszedł czas, by powrócić do programu SDI, który obejmuje nie tylko rozbudowę systemu obrony anty-rakietowej w oparciu o nowe technologie, które sprawiłyby, że broń jądrowa stałaby się przeżytkiem, ale, co ważniejsze, na nowo definiuje stosunki między narodami i umożliwia dostęp do nowych technologii, zarówno w sferze cywilnej jak i militarnej. Wbrew różnorodnym oszczerstwom, prezydent Reagan zaproponował Sowietom udział w nowych technologiach związanych z SDI, ale jego propozycja została odrzucona. Tak samo jak obecnie Cheney, były wtedy siły polityczne, które bardziej obawiały się pokoju niż wojny.
Jest dziś oczywiste, że polityka Cheney i Blaira polegająca na zastraszaniu narodów, by się podporządkowały, nie będzie już efektywna. Przeprowadzony przez Chińczyków test pokazał, że starania Cheney i Busha o zachowanie militarnego monopolu na przestrzeń kosmiczną, nie będą tolerowane.
