Foto Kronika
Instytut Schillera w Polsce 1990-2000

1990 r.
Pierwsza konferencja Instytutu Schillera w Polsce. Helga Zepp-LaRouche, prezes Instytutu, przedstawia grupie czterdziestu związkowców z “Solidarności” program “Produktywny Trójkąt” w historycznej Stoczni Gdańskiej na seminarium 14 września. Ostrzega również przed terapią szokową MFW oraz wolnorynkowymi propozycjami George’a Sorosa i Jeffrey Sachsa. Dwa dni później uczestniczy w robotniczej pielgrzymce do Częstochowy, gdzie krótko spotyka się z Lechem Wałęsą i poznaje rodziców księdza Popiełuszki. 

1991 r.
Helga Zepp-LaRouche zaproszona jest do Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie 25 września przedstawia grupie 50 naukowców, działaczy politycznych, przedstawicieli rządu i związków zawodowych szczegóły “Produktywnego Trójkąta”: plan budowy infrastruktury, unowocześnienia przemysłu i system banku narodowego.

1992 r.
Instytut Schillera organizuje wizytę byłego ministra rybołówstwa Peru, Juana Rebazy, w Warszawie w dniach 13-14 lutego. Minister Rebaza spotyka się ze związkowcami “Solidarności” Rolników Indywidualnych oraz ekspertami ministerstwa pracy i ministerstwa rolnictwa. W spotkaniu uczeniczy ówczesny wiceminister rolnictwa. Celem wizyty Rebazy w Polsce jest przedstawienie katastrofalnych konsekwencji polityki MFW w Peru i innych krajach Ameryki Południowej.

Wspólnie z “Solidarnością” RI 6-7 kwietnia Instytut organizuje konferencję międzynarodową w Falentach k. Warszawy, w której uczestniczy 60 osób z ośmiu państw byłego bloku wschodniego,  a także z Niemiec i Francji. Tematem konferencji jest gospodarcza alternatywa reform wolnorynkowych MFW oraz konieczność utworzenia wspólnego ruchu oporu przeciwko terapii szokowej. Kilka miesięcy później przedstawicielka Instytutu Schillera w Polsce,  Anna Kaczor, przedstawia program gospodarczy amerykańskiego ekonomisty, Lyndona LaRouche’a, na seminarium “Solidarności ‘80” w nadbałtyckim Dziwnówku.

30 listopada - 3 grudnia: Polskę odwiedza wiceprezes amerykańskiego oddziału Instytutu Schillera, Amelia Boynton Robinson, legenda ruchu o prawa człowieka, która w latach 60. współpracowała z Martinem Lutherem Kingiem. Na spotkaniach z sympatykami Instytutu Schillera w Warszawie i Poznaniu opowiada o historii walki o prawa czarnych Amerykanów, podkreśla moralną odpowiedzialność całej ludzkości za naruszanie praw człowieka związane z narzucaniem państwom rozwijającym się neo-liberalnych programów gospodarczych. Pod koniec wizyty w Polsce Amelia Boyton Robinson wygłasza przemówienie na kongresie krajowym “Solidarności ‘80” w Warszawie. Na zdjęciu: A. B. Robinson na spotkaniu z poznańskimi studentami.

1993 r.
Dn. 29-30 maja w nadmorskiej miejscowości Pogorzelice przedstawiciele Instytutu, Frank Hahn z Niemiec i Bill Engdahl ze Stanów Zjednoczonych, występują z prelekcją na dwudniowym seminarium „Solidarności ‘80”. Około dwustu związkowców uczestniczy w dyskusji na temat realizacji sprawiedliwego ładu gospodarczego, opartego na encyklikach papieskich. 

Wiosną i jesienią tego roku Instytut organizuje trzy wykłady dla studentów poznańskich uczelni na temat ekonomii, muzyki klasycznej, filozofii,  a także nauk politycznych. Na zdjęciu: przedstawiciele Instytutu rozmawiają ze studentami Akademii Ekonomicznej.

W drugiej połowie listopada amerykański farmer, Andy Olson, członek Instytutu Schillera, spotyka się z członkami sejmowej komisji rolnictwa na zaproszenie posłów Klubu PSL. Przedstawia sytuację rolnictwa w Stanach Zjednoczonych i walkę farmerów o ceny parytetowe i zniesienie monopolu międzynarodowych karteli.

1994 r.
Rok ten poświęcony jest międzynarodowej kampanii Instytutu przeciwko konferencji ONZ-tu w Kairze, dotyczącej kwestii demografii. Obok Watykanu, Instytut jest jedną z pierwszych organizacji zwracających uwagę na fakt, że organizatorzy kairskiej konferencji zamierzają narzucić krajom rozwijającym się politykę ograniczania liczby ludności, nie tylko za sprawą kontrolowania narodzin, aborcji i eutanazji, ale również neo-liberalnej polityki gospodarczej. Jesienią przedstawiciele Instytutu są gośćmi Radia Maryja i w jednym z programów dyskujsyjnych przedstawiają zagrożenie wynikające z założeń konferencji w Kairze oraz proponowaną przez LaRouche'a alternatywę neo-maltuzjanizmu". Otwarty apel Instytutu o powstrzymanie konferencji podpisuje 11 tys. Polaków. 

W listopadzie przedstawiciele Instytutu spotykają się z sygnotariuszami apelu w wielu miastach polskich (Przemyśl,  Białystok, Kraków, Poznań, Wrocław, Warszawa, Katowice), przedstawiają audytorium od 20 do 150 osób gospodarczą alternatywę neo-maltuzjanizmu, opisaną przez LaRouche’a w jego książce „Chrześcijański system gospodarczy”.
 Dn. 19 listopada eksperci Instytutu występują na konferencji Polskiego Związku Katolicko-Społecznego (PZKS) w Sejmie RP poświęconej  sprawom rodziny. 
 Latem tego roku, zostają zaproszeni na seminarium Fundacji Faltzmanna, gdzie poruszona jest kwestia długów zagranicznych i polityki MFW.

1995 r.
 Na zaproszenie PZKS-u w czerwcu odwiedza Polskę po raz pierwszy Lyndon LaRouche. Dn. 5 czerwca na konferencji w Warszawie zorganizowanej wspólnie z PZKS pod hasłem „Rozwój nowym mianem dla pokoju”, wygłasza przemówienie nawiązujące do encyklik papieskich i chrześcijańskich korzeni ekonomii fizycznej, jego żona, Helga Zepp-LaRouche, zwraca się do zebranych z esejem „Chrześcijański renesans przeciwko kulturze śmierci”. LaRouche podkreśla znaczenie społecznej doktryny kościoła katolickiego w obliczu globalnego kryzysu fiansowego, oraz konieczność

zdemaskowania fałszywych teorii naukowych oświecenia, np. doktryn Galileo, Sarpiego i in. Rozwija koncepcję gospodarki opartej na idei człowieka stworzonego na podobieństwo Boga. Słowo wstępne wygłasza biskup Zbigniew Kraszewski i prezes PZKS, Wiesław Gwiżdż, który podkreśla, że Polska musi podjąć decyzję o kierunku rozwoju gospodarczego w sytuacji, kiedy nie pozostaje wątpliwości, że „fiaskiem okazały się zarówno teorie Karla Marksa, jak i Adama Smitha”.
 

 Następnego dnia Helga Zepp-LaRouche przedstawia program gospodarczy Instytutu członkom Polskiego Lobby Przemysłowego.
 

Kilka miesięcy wcześniej, 16 marca, na zaproszenie Instytutu Schillera i PZKS-u Polskę odwiedza były prezydent Ugandy, Godfrey Binaisa, przebywający w Europie w celu zorganizowania poparcia dla uratowania państw afrykańskich przed wojnami ludobójczymi organizowanymi przez zainteresowane surowcami naturalnymi Afryki wielkie kartele powiązane z Londyńskim City i Funduszem Ochrony Natury (WWF) księcia Filipa.

 Prezydent Binaisa zwraca uwagę,  że te same siły, które narzucają neo-maltuzjanizm narodom Afryki, stanowią zagrożenie dla tradycji chrześcijańskiej również w Europie.

1996 r.
Na krajowym zjeździe PZKS-u 24 lutego w imieniu Instytutu zwraca się do 300 zgromadzonych członków tej organizacji Faris Nanic z Bosni-Hercegowiny, ówczesny bliski doradca prezydenta Izetbegovica. Przedstawia on Plan Marshalla dla zniszczonej wojną Bośni, mówi o konieczności budowy infrastruktury łączącej Bałkany z resztą Europy, Rosją, Chinami.

Dn. 20 kwietnia odbywa się zebranie założycielskie polskiego oddziału Instytutu Schillera. Na przewodniczącą zarządu zostaje wybrana Anna Kaczor. Cele statutowe Instytutu w Polsce obejmują propagowanie zasad ekonomii fizycznej, przywrócenie klasycznej kultury i oświaty oraz tworzenie podstaw współpracy między narodami świata.
 Dwa dni później przedstawiciele Intytutu przedstawiają koncepcję ekonomii fizycznej
Gottfrieda Wilhelma Leibniza i LaRouche’a na Akademii Ekonomicznej w Krakowie.

Dn. 19 maja na zaproszenie Instytutu i PZKS-u Polskę odwiedza były wicepremier post-komunistycznej Czechosłowacji, dr Josef Miklosko. Celem jego wizyty jest przedstawienie sytuacji w Bośni; kilka miesięcy wcześniej odwiedził ten kraj w ramach kampanii Instytutu o uratowanie dzieci Bośni i odbudowę Bałkanów. 

Jesienią przedstawiciele Instytutu odwiedzają po raz kolejny wybrzeże i 16 listopada występują w popularnym programie lokalnej telewizji szczecińskiej. Anna Kaczor i Frank Hahn uczestniczą w debacie z dwoma szczecińskimi przedstawicielami nurtu neo-liberalnego. Daje im ona możliwość wytłumaczyć błędy propagowanej przez George’a Sorosa i MFW polityki oraz wyjaśnić konieczność inwestowania w naukę i oświatę w celu osiągnięcia szybkiego wzrostu gospodarczego.

W kwietniu i listopadzie tego roku na spotkaniu z posłami Klubów sejmowych KPN i PSL eksperci Instytutu przedstawiają koncepcję eurazjatyckiego mostu lądowego oraz szczegóły wybuchłego na nowo w Stanach Zjednoczonych skandalu Iran-Contra oraz roli George’a Busha w międzynarodowym handlu bronią i narkotykami.

Przedstawiciele Instytutu zostają też zaproszeni na Katolicki Uniwersytet Lubelski z cyklem wykładów dla związkowców „Solidarności”. W kwietniu i listopadzie proces prowadzący do krachu globalnego systemu finansowego oraz opracowany dla Polski Kościuszkowski program gospodarczy, będący częścią eurazjatyckiego mostu lądowego. 

Elisabeth Hellenbroich z biura Instytutu w Wiesbaden 8 listopada uczestniczy w seminarium ministerstwa kultury w Pałacu Łazienkowskim. Tematem jej prezentacji jest konieczność zainicjowania nowego renesansu kultury w duchu św.Pawła i św.Augustyna oraz przedstawicieli włoskiego i polskiego renesansu XV i XVI wieku.

1997 r.
Na seminarium 18 kwietnia zorganizowanym wspólnie z pracownikami PAN-u zbiera się 50 przedstawicieli polskiej nauki, rządu, Sejmu, związków zawodowych i ambasad. Tematem seminarium jest opracowany przez Instytut program gospodarczy dla Europy i Azji o nazwie „eurazjatycki most lądowy”. Głównym prelegentem jest dr J.

Tennenbaum ze Stanów Zjednoczonych. Obraz sytuacji strategicznej przedstawia Elisabeth Hellenbroich; Frank Hahn objaśnia koncepcję związku nauki z przemysłem obrabiarkowym średniej wielkości. Ze strony polskiej występuje poseł Wojciech Błasiak (KPN). Jego wystąpienie koncentruje się na programie rozwoju infrastruktury m.in. kanału Odra-Dunaj.

Dn. 13 listopada podobna tematyka zostaje przedstawiona na seminarium na Politechnice Warszawskiej. Dwa dni później również w gmachu Politechniki Instytut omawia program klasycznej oświaty z grupą pedagogów i związkowców „Solidarności”. 

Idea ekonomii fizycznej opartej na zasadach chrześcijaństwa zostaje przedstawiona 12 listopada studentom Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.

1998 r.
Polskę odwiedza przedstawiciel włoskiej filii Instytutu, Dino De Paoli. Dn 27 lutego na spotikaniu z wykładowcami Uniwersytetu Warszawskiego przedstawia prelekcję „Dlaczego teorie Darwina są fałszywe z punktu widzenia nauki i moralności”.

 W kolejnym seminarium na Politechnice Warszawskiej 21 kwietnia, poświęconym tym razem nowemu systemowi monetarnemu Bretton Woods, uczestniczy ponad 100 osób, przedstawicieli różnych organizacji społecznych, polskiej nauki i polityki.

 Następnego dnia na zaproszenie wykładowców Akademii Teologii Katolickiej przedstawiciele Instytutu przedstawiają grupie 200 studentów analizę światowej gospodarki na wykładzie zatytułowanym „Globalny kryzys systemu finansowego, kultury i wartości moralnych: przyczyny i remedium”.

W czasie pobytu na Sląsku, 24 kwietnia, eksperci Instytutu Schillera oraz były poseł KPN, Wojciech Błasiak, spotykają się w Tychach z członkami związku zawodowego „Sierpień ‘80”. Tematem wykładu Franka Hahna z hanowerskiego biura Instytutu jest „Zbliżający się krach finansowy i metody rozwiązania kryzysu”.

 Jesienią tego roku, po poważnym trzęsieniu ziemi na rynkach finansowych, które niemal doprowadziło do załamania się globalnego systemu finansowego, Instytut Schillera organizuje serię spotkań i seminariów na uniwersytetach, w organizacjach społecznych i politycznych w celu przedstawienia memorandum LaRouche’a „Co powinien dziś zrobić każdy naród”. Opisuje ono podstawowe kroki, które powinny podjąć rządy poszczególnych państw w celu reorganizacji 

systemu bankowego w oparciu o zasadę suwerenności narodowej. Memorandum dociera do wielu posłów Sejmu RP; przedstawiciele Instytutu zaproszeni są przez kilka Klubów Sejmowych na dyskusję poświęconą założeniom memorandum. W tym okresie m.in. odwiedzają łódzki oddział Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a w Warszawie organizują kolejne otwarte seminarium poświęcone kwestii zawartych w memorandum LaRouche’a propozycji.

W listopadzie tego roku Instytut Schillera jest gościem komisji kultury Senatu RP. Frank Hahn przedstawia esej na temat nowego renesansu w kulturze i nauce. Nawiązuje do tradycji starożytnej Grecji i chrześcijaństwa jako podstaw klasycznej oświaty, niezbędnej dla odbudowy gospodarki. Oprócz członków komisji w spotkaniu uczestniczą studenci ATK.

1999 r.
Dn. 19 maja w ostatniej fasie wojny w Kosowie Instytut Schillera przedstawia nową doktrynę NATO grupie 60 naukowców, przedstawicieli ambasad, dziennikarzy i działaczy politycznych na seminarium na Politechnice Warszawskiej. Prelegenci wyjaśniają niebezpieczeństwa wynikające z nowej doktryny NATO i zasady brytyjskiej geopolityki; przedstawiają eurazjatycki most lądowy i program odbudowy Bałkanów jako alternatywę wojny. 
Dn. 20 maja na spotkaniu członków Uniwersytetów Ludowych przedstawiciele Instytutu prezentują zasady klasycznej oświaty i kultury jako podstawy wyjścia z obecnego kryzysu.

Polskę odwiedza przewodnicząca meksykańskiego oddziału Instytutu Schillera, Marivilla Carrasco. Dn. 18 czerwca przemawia na temat sytuacji w Ameryce Południowej w jednym z klubów sejmowych, a następnie spotyka się z grupą 40 warszawskich sympatyków Instytutu. Podkreśla w swoich wypowiedziach negatywną rolę MFW oraz przyczyny rosnącego zadłużenia państw tego kontynentu. 

Jesienią Instytut Schillera organizuje dwudniowe seminarium w Makowie Podhalańskim dla grupy sympatyków. Prelekcje dotyczą kultury i filozofii jako podstaw działalności politycznej. 
Dn. 25 października przedstawiciele Instytutu spotykają się z 120 członkami związku zawodowego „Sierpień ’80” w historycznej kopalni Wujek w Katowicach. Tematem prelekcji jest program Bretton Woods jako remedium na kryzys finansowy. 

Dn. 28 października odbywa się spotkanie z grupą 100 studentów z łódzkiej Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych, na którym prelegent z Instytutu Schillera przedstawia obecną globalną sytuację. 
 

2000 r.
Frank Hahn z Instytutu Schillera w Hanowerze 27 stycznia odczytuje wykład na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie na temat rozkładu współczesnej kultury jako przyczyny przemocy. Dzień wcześniej spotyka się w Warszawie z członkami Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych na seminarium poświęconym bezdrożom prywatyzacji.
 

początek strony

wróć do spisu treści